Ne mi düşünüyorum..
Belki dört dörtlük hayatımız yoktu..
Fakat dışarda yemeğimizi yiyip, dostlarımızı da davet ediyorduk..
Sinamaya gidebiliyorduk, okumak İÇİN kitap alıyorduk..
Misafirimiz hiç noksan olmazdı..
Virüsle eşten, dosttan uzaklaştık..
Zamlarla Herşeyimizi kısıtladık..
Sonuç;
Yapan değiliz..
Bedel ödeyen taraf olduk.
Bu kadar haksızlığa ses olmaya çalışıyorum.
Duyan olmasada.
Ne iktidar..
NE muhalefet..
Vallahi umurlarında değiliz.
Ne seçtiklerimiz,
Ne seceçeklerimiz,
Onlarında umurlarında değil..
NE milli..
Nede yerliyiz..!
Nede düzelecek gibiyiz.
Bir garip, uyuşmuş beyinlerle geziyoruz.
Yorulduk söz verip, yapmayanlardan..
Yorulduk, gözümüze baka baka yalan söyleyenlerden..
Yorulduk bölünmekten..
Yorulduk ötekileştirmeden..
Yorulduk Herşey normalmiş gibi anlatmalardan.
Yorulduk bu kader diyip, göz yumanlardan.
Yorulduk kılıktan kılığa, girenlerden.
Çıkarı için görmezden gelenlerden..
Kısacası yorulduk be usta..
Yormadık, yorulduk..
İnsanca yaşamak istiyoruz.
İnsanlıktan çıkmadan.
Selam olsun..
Yaşantısına bedel biçmeyene.