BEN GENÇLİĞİMİ ÖZLEDİM
Ben gençliğimi özledim ama sevda olarak, daha çok genç olduğuma inanıyorum. Özlediğim gençlik yetişme ve yetiştirilme tarzımdı.
Belki güllük gülistanlık bir hayat sürmedik, babamızın alın teri ile getirdiği ekmeğe sevgisi de katılınca çok mutlu oluyorduk. Oturur babamla sohbet ederdik. Komşu büyüklerimizi gördüğümüzde babamızdan çok onlardan çekinirdik.
Korkudan mı ?
Asla…
Bizleri çok severlerdi; biz de onlara olan saygımızdan, hata yapmamaya çalışırdık. Yani sorumlu olduğumuz sadece babam değildi. Mahalle büyüklerimiz tarafından da kontrol edilir sevilirdik. Rabbime şükürler olsun diyorum iyi ki öyle yetişmişiz. Mahallemize alkol uyuşturucu v.s. hiç görmedik. Tabi ki okullarda hocalarımızın hakkını kesinlikle ödeyemeyiz. Aynı saygıyı karşılarında şu anda bile olsa aynı titremeyi yaşıyoruz ve aynı sevgiyi görüyoruz.
Peki, niçin mi bu konulara girdim?
Gençliğimi özledim… Tanıyamadığımız bir nesil yetişiyor. Uyuşturucu, alkol başını almış gidiyor. Külhanbeyliği saygı sevgi sonlara gelmiş. Örneğin; bir yaşlı nine bir çocuğa bir şey söylediğinde git kendin al bana ne diyebilen, düştüğünde tutup kaldırmak yerine aksine gülebilen bir nesil yetişiyor. Tamam… Teknoloji güzel şey. Ama bütün bunlarda bunun da katkısı var. Okullarımızda; yani ilkokulda bile arama yapılıyorsa bir eksiklik var demektir. Öğrencinin parası ve sigarası bitmiyorsa ailelerimizde bir sıkıntı var demektir.
İnşallah neslimizin sonu hayır olur. Dua eder, gençliğimi neden özlediğimi bir kez daha hatırlatmak isterim.
Sevgiyle, dostça ve hoşça kalın…