“Ya Rabbi! ben onu severim Sende sev .onun sevenleri de sev.”
Sevgili peygamberimiz mübarek torunları Hasan ve Hüseyin efendilerimizi çok severlerdi. fırsat buldukça onlarla ilgilenir,şakalaşır,gönüllerini hoş tutardı.
“Onları sevenler cennetliktir,onlara buz edenlerse cehennemlik tir,” “Hasan ve Hüseyin cennet gençlerinin efendisidir ulularıdır.”buyuran Efendimiz,onları omuzlarında taşır bağrına basar ,öpüp koklar namazda bile onların kendileriyle oynamalarına ,sırtına çıkmalarına müsaade buyururlardı.
Allah Resulü bir gün Hasan ve Hüseyin’in güreşe tutuştuklarına şahit oldu.bunun üzerine onları ilgi ile izlerken bir ara “haydi Hasan ,tut şu Hüseyin’i” deyince yanında bulunan Fatıma annemiz şaşırdı ve şöyle dedi.”Ya Resurallah!Hasan kardeşinden büyük neden küçük olana yardım etmezsiniz diye buyurunca.sevgili Peygamberimiz “ya Fatıma! Görmez misin Hazret-i Cebrail Hüseyin’e yardım ediyor.”Allahın Resulü torunlarını çok sevmiş onarlın üzerine titremiştir.
“Onlar dünyada benim iki demet reyhanımdır.”buyururlar onlara “Oğullarım” diye hitap ederlerdi.
